Τοποθεσία

Η ιστορία της Σαντορίνης δεν είναι απλά μια ιστορία ανθρώπων. Είναι η ιστορία ενός τόπου που εξελίσσεται και παίρνει δική του μορφή.
Προκειμένου να κατανοήσουμε αυτό, προσπαθήστε να φανταστείτε τις Κυκλάδες χωρίς τη Σαντορίνη. Στη συνέχεια φανταστείτε ένα νησί που αναδύθηκε από το βυθό της θάλασσας και αποτέλεσε την πατρίδα ενός μεγάλου πολιτισμού.
Στη συνέχεια φανταστείτε μια άλλη εικόνα όπου το μισό νησί και οι κάτοικοί του χάνονται μέσα στις στάχτες και τα κύματα. Μετά το τέλος των ταραχών, νέοι κάτοικοι φτάνουν στο νησί, του δίνουν το δικό τους όνομα και αρχίζουν τη ζωή τους από την αρχή. Τώρα φανταστείτε ένα άλλο νησί να αναδύεται σιγά σιγά από τη θάλασσα και να παίρνει τη θέση αυτού που βυθίστηκε.
Η ιστορία της Σαντορίνης είναι η ιστορία ενός τόπου που ο χάρτης του καταστράφηκε και ξανασχεδιάστηκε από την αρχή. Οι πρώτοι κάτοικοι της Σαντορίνης ήταν Προέλληνες που έφτασαν εκεί γύρω στο 3.000 π.Χ. Η επιρροή από τη Μινωική Κρήτη έγινε σαφής όταν η Αρχαιολογική σκαπάνη στο Ακρωτήρι ανακάλυψε κάτω από παχύ στρώμα ηφαιστειακής στάχτης ολόκληρο οικισμό με διώροφα σπίτια διακοσμημένα με τοιχογραφίες παρόμοιες με εκείνες των μινωικών παλατιών.
Όταν χτίστηκε αυτός ο οικισμός το νησί ονομαζόταν "Καλλίστη" (Υπέροχη) ή Στρογγύλη λόγω του σχήματός της, το ηφαίστειο δεν είχε αρχίσει ακόμη την καταστροφική του δράση.
Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα μ.Χ. το νησί ήταν υπό Βενετική κατοχή. Οι Βενετοί οχύρωσαν πέντε διαφορετικά μέρη του νησιού και επέλεξαν για πρωτεύουσά τους το Ημεροβίγλι λόγω του ότι βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο από την Καλντέρα. Μπροστά στο χωριό υπάρχει ένας παράξενος σχηματισμός βράχων με το όνομα Σκάρος, εκεί είναι το σημείο όπου οι Βενετοί έχτισαν το ισχυρότερο από τα πέντε κάστρα τους, το οποίο καταστράφηκε από τον φοβερό σεισμό των 7,8 ρίχτερ που συγκλόνησε το νησί το 1956.

Η Σαντορίνη ενώθηκε με την Ελλάδα το 1912. Οι κυριότεροι οικισμοί της ήταν τα Φηρά, η Οία, το Εμποριό, το Καμάρι, το Ημεροβίγλι, ο Πύργος, η Θηρασιά και το Ακρωτήρι με τα σημαντικά Αρχαιολογικά ευρήματα της Μινωικής εποχής.
Τα λατομεία της ελαφρόπετρας του νησιού έκλεισαν το 1986 προκειμένου να προστατεύσουν την Καλντέρα όπου υπάρχει μια μικρή αλλά ανθηρή βιομηχανία Κρασιού που παράγει την εξαιρετική ποιότητας κρασί ''Ασσύρτικο'', τα κλήματα της ποικιλίας αυτής είναι πολύ παλιά και αποδεικνύονται ιδιαίτερα ανθεκτικά στην φυλλοξήρα, ιδιότητα που σύμφωνα με τη γνώμη των επιστημόνων οφείλεται στο ηφαιστειογενές έδαφος και τη χημική του σύσταση, έτσι τα κλήματα αυτά δεν χρειάστηκαν αντικατάσταση κατά την μεγάλη επιδημία φυλλοξήρας στις αρχές τους 20ου αιώνα.
Επίσης μοναδικό είναι το κόκκινο, γλυκό και ιδιαίτερα δυνατό κρασί ''Βισάντο'' με το δυνατό άρωμα εσπεριδοειδών, αλλά επίσης η γεύση των λευκών κρασιών μοιάζει πολύ με αυτή του ''Βισάντο''. Ωστόσο δεν είναι εύκολο να είναι κάποιος αμπελουργός στη Σαντορίνη λόγω της μικρής παραγωγής που οφείλεται στις ζεστές και ξηρές κλιματολογικές συνθήκες, γι' αυτό η κυριότερη βιομηχανία της σύγχρονης Σαντορίνης είναι ο Τουρισμός κυρίως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Μίνι μάρκετ, φούρνος και ταβέρνες είναι μόλις 100μ. μακριά. Διατίθεται δωρεάν χώρος στάθμευσης σε κοντινή απόσταση.
Το Santorini Mansion in Imerovigli απέχει μόλις 1,5χλμ. από την πόλη των Φηρών και 8χλμ. από το αεροδρόμιο. Είναι 10χλμ. μακριά από το λιμάνι.